و جنگ
بداهه کوتاهیست
خلاصه در مرگ دسته جمعی نت ها
در اندام مچاله پیانوی کهنه
و سناریوی خوددگرکشی
و فراز و فرودهای دکمه های سیاه و سفید
مثل خاورمیانه
غرق در قتل عام نت ها
به دنبال آزادی های دربند
و بندهای آزاد
و آزادی گنگ ترین شعر در ضربان قلم
حبس در امید و تبعید در انتظار...
صدایی در خلا
حنجره ای تهی
بمبی میکارند و بغضی می ترکد...
و موسیقیی که از "دو تا سی" بی پرده وحشت می نوازد در سماع خون و گلوله
وسکوت پایان تمام حادثههاست!
تهران زخمی!
داستانی کوتاه و غم آلود
یک دست بر پیانو و دست دیگر زنجیر
یعنی که انتحار نیست رقص نور در "رقصندگان دگا "...
امیر بارانی...
96/03/18
برچسب : نویسنده : amirbarania بازدید : 95